اوج بگیر تو آسمون سیاه شب...

بعد از حدود 2 هفته برگشتیم سر کار. خوبه. خدا رو شکر یه کم ذهنم درگیر میشه تا کمتر فکر کنم. دلم پیگیری می خواد از نوع مثبت و البته توضیح، توضیح قانع کننده. اینجوری حس میکنم مهم بودم واقعا. در هر حال که دلم خیر و صلاح و برکت میخواد.

اوج بگیر تو آسمون سیاه شب......

نیمی از خواندن دعای جمعی رو از دست داده بودم، تند تند شروع کردم به خوندن نماز و ادعیه مربوطه تا به فراز پنجاهم بالاخره رسیدم. دنبال عبارتی می گشتم که بهتر از قبلی ها باشه و بیشتر به حس و حالم بیاد اما هر چی میگذشت بیشتر می فهمیدم که این دعای بزرگ، چیزی فراتر از عبارات و معانی اش هست، تا آخر دعا هیچ بندی رو نتونستم بهتر از قبلی یا بعدی پیدا کنم، همه اش بهترین بود. بهترینِ بهترین ها...خواسته نویی به دعاهام اضافه شده بود، اصلا نود درصد دلیل رفتنم به مسجد همین بود، خجالت می کشیدم، اما بالاخره خواستم از خدایی که خودش گفته بود به در خونه خودم بیایید، دست خالی برنمی گردین؛ بیشتر از اینکه گریه کنم یا ناراحت باشم یا حتی نگران، اطمینان قلبی گرفتم، انگار بدونم که همه اش رو خودش درست میکنه، فقط کافیه من یادآوری کنم و بگم چقدر مهم و ضروریه و بعد بشینم نگاه کنم که خودش اون چه رو که خیره رقم میزنه، مثل همیشه که خودش دست به کار میشه و در نهایت من رو میرسونه به خواسته ای که به صلاحم بوده....قرآنی رو باز کرده بودم و تو تاریکی دیده نمی شد، نگه داشتم، چراغ ها روشن شد، صفحه اول سوره مومنون بود:"قَدْ أَفْلَحَ الْمُؤْمِنُون"چند ساعتی قبل تر از دیشب، بعد از سرکار، وقتی که نه حالی واسه رفتن به خونه داشتم و نه حالی واسه بیرون موندن، تصمیم گرفتم برم گلستان و الحق که گلستانی بود ظاهری و باطنی. دو جزء باقیمونده رو همون جا با رفتن سر مزار کسانی که دوستشون داشتم، خوندم و آخر کار رفتم سر مزار فردی که با واسطه ای شناخته بودمش و با خود اون فرد، نسبتِ نزدیک داشت. حالا باید تصمیم می گرفتم. همون فرد رو واسطه بین خودمون قرار دادم، گفتم شما خودت ما رو دیدی، بهتر از من همه چیز رو میدونی، بهتر از من میشناسی، به جریا اوج بگیر تو آسمون سیاه شب......

چقدر خوبه بدونی تو ذهن آدما هستیا، چه حس جالبیه، انگاری چند لول به اعتماد به نفس ات اضافه میشه، محکم تر ادامه میدی، دلت میلرزه انگار. فرقی هم نداره مخاطب ات کیه، فقط کافیه جزو آدم حسابیای اطرافت باشه.1. من به معجزه کلمات ایمان دارم. یعنی همیشه با حرف زدن میشه فهمید چی به چیه. فلذا در جریان توصیه های زیاد به اینکه اگه حرفی هست گفته بشه تا بعد از چند وقت برداشت غلط اتفاق نیوفته، بللاخره راه ارتباطی جدیدی باز شد. در ادامه سمت و سوی جدیدتری گرفت. هر چند به خاطر فشردگی برنامه های کاری و دیر رفتن ها به خونه و بعدش بیدار موندن های چند ساعته، الان فوق العاده بی انرژی ام و همین الان میتونم روی همین صندلی بگیرم بخوابم، اما احتمالا ارزشش رو داره. نمیدونم. میشنوم که وقتی گل ها داده میشده، یه حرفی هم بوده که به زبون آورده نمی شده. قبل تر هم که متوجه شدم کلا دیروز تو ذهن جریان داشتم. این اولین بار برای یاد بودن و اولین اطلاع از انکه تو یاد بودم.2. امروز صبح زنگ زدم پیگیر فایل های ارسالی بشم از اون آقای مهربونی که از همون برخورد خیلی خوب و محجوبانه من رو که نیروی جدیدی بودم، پذیرفت و بعد دم عید از محصولاتشون یه عیدی داد بهم و کلا فهمیدم از اون آدم بزرگای مهربونی هست که متناسب با مخاطب، ارتباط می گیره... وقتی نحوه دریافت سفارش ها مون رو جواب داد، بی مقدمه گفت دیشب توی دعا کردن یاد شما افتادم و من این ور ذوق که مگه مثلا با چند بار تماس یه بار دیدن، منو تو چه دسته ای قرار داده که توی دعا کردن در این وقت عزیز، یاد من کرده؟ من چیکار کردم که لایق به ذهن رسیدن توی دعای ابوحمزه ای شدم که از اون جمع چیزی اطلاع نداشتم. بهرحال که خیلی دلچسب بود این حرف. این دومین اطلاع از اینکه تو یاد بودم.3.بعد از اوج بگیر تو آسمون سیاه شب......

مشغول مرتب کردن پوشه های لپ تاپ ام که بر حسب تاریخ دسته بندی کردم و الان دلم میخواد مثلا همه آهنگ های دانلود شده فارغ از تاریخ پوشه ها، یه جا باشن.اما واسه عکس ها دلم نمیخواد همچین کاری کنم، دلم نمیاد. میخوام بدونم مثلا این عکس مال کِی بوده، چون اگه به ذهن فراموشکار من باشه که تا چند سال دیگه یادم میره کدوم عکس مربوط به چه دورانی بوده!پوشه به نام ۱۴۰۱.۸.۶ هست، ولی خب عکس هایِ شهریورِ ۱۴۰۱ رو داره. میدونم نوشتم، میدونم یبار دیگه هم تعجب کردم از اون دورانی که گذشت، اما خب اینم میدونم من یادم میره اتفاقا رو و البته اگه اتفاق بزرگ باشه،بعد از مدتی کمرنگ تر میشه واسم. این عکسی که باز کردم و کل صفحه رو گرفته نشون میده هنوز کرونا جولان می داده، نشون میده من خسته بودم اما خندیدم، من غم داشتم اما زل زدم به دوربین و خودم رو نباختم... همین یه عکس واسه ادامه دادن کافیه. این فرمول زندگی منه. حتی اگه داره از درون فرو میپاشی اما به خودت بخند، با خودت مهربون باش، خودت رو دوست بدار....فارغ از دنیا و آدم هاش.داره موسیقی Beautiful Girl و عجیب میشینه به این تصاویر... اوج بگیر تو آسمون سیاه شب......

والا ما همون لحظه که شروع کردیم آهنگای سندی رو دانلود کنیم و بعدش موقع آماده شدن پخش کردیم و بندری زدیم نمیدونستیم امشب چه مسخره طوری پیش میره... خب از اونجایی که ما سالی فقط یبار اونجا حاضری میزنیم قابل قبوله که اکثر اوقات اگه روی مود باشن، احترام زیادی میبینیم! اینجوری بود که در مقابل اونایی که سالهای خیلی گذشته، یه تفاوتای رفتاری دیده میشد، ما صاحب منزلت شده بودیم. از نظر ظاهری که خب خیلی اوکی بودیم هم نسبت به قبل خودمون هم نسبت به اونا، از نظر ارتباطی هم ما شده بودیم وسط مجلس و تعارف بود که کیلو کیلو رد و بدل میشد، تازه این افتخار هم نصیبمون شد که کلید کمد مهم عیدی رو بهمون بدن و وظیفه تفکیک عیدی ها رو داشته باشیم... دیگه کلا خیلی جالب بود که بعد از این همه سال و دیر دیدن ها و ظاهر شدن ها، در زمان و جای مناسب خودمون بودیم و خیلی هم خوب بودیم از نظر خودمون.آره خلاصه که امشو خیلی شوشه:) اوج بگیر تو آسمون سیاه شب......

احتمال اینکه اونجور که فکر میکردم پیش بره، پیش نره ۹۹ درصده. رسیدیم آخرش، عین همون سربالایی ها که نفس زنان رفتیم و بعد منتهی شد به سرازیری های سنگی و سخت. حیف.

...خیلی ممنونم ازت نه واسه اینکه فقط کنار من بودی....به وقتِ سرازیری هزار جریب_ شب_ وقتی سیروان میخوند.

اوج بگیر تو آسمون سیاه شب......